رباتیک در ایران از دهه 1370 خورشیدی وارد عرصه علمی و دانشگاهی شد. تلاش‌ها در ابتدا بیشتر بر روی پژوهش‌های نظری متمرکز بود، اما به تدریج به تولید محصولات و فناوری‌های کاربردی نیز گسترش یافت.

نقاط عطف:

آغاز فعالیت‌های آکادمیک:

دانشگاه‌های صنعتی شریف، تهران، علم و صنعت و امیرکبیر از پیشگامان تحقیق و آموزش رباتیک در ایران بودند.

راه‌اندازی رشته‌های مرتبط با مهندسی رباتیک و مکانیک در مقاطع تحصیلات تکمیلی، متخصصان زیادی را وارد این حوزه کرد.

مسابقات رباتیک:

برگزاری اولین دوره مسابقات روبوکاپ ایران در دهه 1380، جرقه‌ای برای رشد انگیزه میان دانشجویان و دانش‌آموزان شد.

مسابقات داخلی و بین‌المللی مانند لیگ‌های دانش‌آموزی و دانشجویی، بستری برای شکوفایی استعدادهای ایرانی در این زمینه فراهم کرد.

ظهور نهادهای خصوصی:

تأسیس مراکز خصوصی مانند آکادمی ایران باینری که آموزش تخصصی و پروژه‌های کاربردی در زمینه رباتیک و هوش مصنوعی را به‌طور گسترده ارائه می‌دهد، نقش مؤثری در گسترش این علم داشته است.

تشکیل تیم‌های حرفه‌ای:

ظهور تیم‌های دانشجویی و پژوهشی که در رقابت‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند و موفق به کسب جوایز جهانی می‌شوند، نقطه قوت دیگری در این تاریخچه است. این تیم‌ها با حمایت دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی توانسته‌اند نام ایران را در عرصه بین‌المللی مطرح کنند.

حوزه‌های کاربردی رباتیک در ایران

رباتیک در ایران به‌دلیل پتانسیل بالای خود در حوزه‌های مختلفی از جمله صنعت، پزشکی، کشاورزی و خدمات عمومی کاربرد دارد.